احکام نون ساکن
مقدمه
انسان در هنگام صحبت کردن عادت به روان سخن گفتن دارد و برخی از حروف را حذف، برخی را در حروفی دیگر ادغام می کند. مانند: ماست ≥ ماس سه پنج روز ≥ سه پَین روز امانت دار ≥ امندّار
در علم تجوید و در مبحث احکام حروف، حالت هایی پیش می آید که از ترکیب حروف ناشی می شود. در این آموزش، به تعلیم احکام نون ساکن یا تنوین پرداخته شده است.
نون ساکن یا تنوین با توجه به حرفی که بعد از آن قرار می گیرد، چهار حالت گوناگون به خود می گیرد. احکام چهار گانه نون ساکنه و تنوین عباتند از : اظهار ، ادغام ، اقلاب ، اخفاء
تعریف اظهار نون ساکن
اظهار از منظر لغوی به معنای نشان دادن و مشخص نمودن است که در اصطلاح تجویدی به معنای اداء حرف از مخرج خودش می باشد.
اگر نون ساکنه قبل از یکی از حروف شش تایی حلقی:
( ء ه ع غ ح خ )
قرار گیرد، اظهار می شود. به این معنی که نون به صورت طبیعی خود، بدون کشش دو حرکتی و هیچ دخل و تصرفی از مخرجش اداء می شود.
مثال کلمه ای اظهار
مِن أمرِهِم مِنهُم أنعَمت حَکِیمٌ خَبِیر سَمِیعٌ عَلِیم حَکِیمٌ حَمِید