تعریف قرائت قرآن
معنای اصطلاحی قرائت قرآن، چگونگی اَدای درست حروف و کلمات قرآن به همان شیوه ی پیامبر اسلام (ص) در صدر اسلام.
شیوه قرائت قرآن
بر اساس آیه شریفه قرآن کریم ( وَ رَتّّلِ القُرءانَ تَرتیلًا ) ( مزمل/20 ) باید به صورت ترتیل باشد.
قال علی رضی الله عنه
الترتیلُ حفظُ الوُقُوفِ وَ بَیانُ الحُروفِ : ترتیل انتخاب مناسب محل وقف و تلفظ صحیح حروف می باشد.
ترتیل در اصطلاح قرائت عبارت است از خواندن شمرده شمرده ی قرآن به صورتی که حروف و کلمات صحیح ادا شوند همراه با تدبر و تفکر در معانی آیات.
اصول ترتیل
دو چیز است:
- بیان الحروف ( علم تجوید )
- حفظ الوقوف ( علم وقف و ابتدا )
اقسام قرائت ترتیل
- کُند ( تحقیق )
- متوسط ( تدویر )
- تُند ( تحدیر )
1.معنای قرائت تحقیق
تحقیق از نظر لغوی به معنای به جا آوردن حق چیزی بدون کم و زیادی
تحقیق در اصطلاح قرائت به معنای خواندن قرآن با حداکثر آرامش با رعایت کامل قواعد و بدون کم و زیادی
2.معنای قرائت تدویر
تدویر از نظر لغوی به معنای دوره کردن می باشد.
تدویر در اصطلاح قرائت به معنای خواندن قرآن در حالتی بین تحقیق و تحدیر که امروزه در بین عموم مردم به ترتیل مشهور گردیده است.
3.معنای قرائت تحدیر
تحدیر از نظر لغوی به معنای سرعت گرفتن و در سراشیبی قرار گرفتن است.
تحدیر در اصطلاح قرائت به معنای خواندن قرآن با سرعت، به شکلی که در رعایت قواعد، اشکالی وارد نگردد.
تعریف تجوید
در لغت به معنای زیبا سازی است و در اصطلاح قرائت به معنای تلفظ هر حرف از مخرج آن با در نظر گرفتن صفات کامل آن.
صفات هر حرف شامل صفات ذاتی ( که لازمه ی هر حرف می باشد، بدون در نظر گرفتن ترکیب با سایر حروف) و صفات عارضی (در گرو ترکیب با سایر حروف و کلمات) است.